به گزارش خبرگزاری حوزه،  استاد پرتلاش و نویسنده علوم اهل بیت آیت الله سید محمدجواد ذهنی تهرانی، سال 1326 شمسی در تهران به دنیا آمد.

تولد و تحصیل

محیط خانواده او را برای آینده ای بزرگ رشد داد. از شاگردان ممتاز دبیرستان بهبهانی در حوالی میدان مولوی بود و از نظر اخلاق و نظم نیز برتر بود. در همان ایام از مواعظ شیخ مهدی معزالدوله در مسجد استفاده می کرد. همان محفل باعث تغییر احوال سید محمدجواد شد و او را به سمت حوزه علمیه سوق داد.

سال آخر دبیرستان درس را رها کرد و در مدرسه حاج ابوالفتح تهران به کسب معارف دینی مشغول شد که البته از طلاب پرتلاش و ممتاز به حساب می آمد.

آقای ذهنی سال 1351 شمسی به حوزه قم آمد و سالیان متمادی به تحصیل و تدریس و نگارش کتاب مقید بود. علامه ابوالحسن شعرانی، آیت الله سید احمد خوانساری، آیت الله مرعشی نجفی و آیت الله محمدعلی کنی از اساتید مبرّز او در تهران و قم بودند.

آثار علمی

در سال های اول ورودش به حوزه، تدریس و تألیف جزو کارهای او بود. در مدت کوتاه عمر شریفش 170 جلد کتاب در موضوعات گوناگون از جمله ریاضیات، هیأت و علوم غریبه نوشت.

المباحث الفقهیه(شرح لمعه)، فصول الحکمه، تشریح مقاصد(شرح رسائل)، توضیح المبانی، اسرار آفرینش و از مدینه تا مدینه از جمله آثار ایشان است.

منش و اخلاق

استاد ذهنی از اخلاق والایی برخوردار بود و انسانی پرکار و مؤثر بود. خیلی کم می خوابید. چند ساعت قبل از اذان صبح بیدار و به مطالعه و عبادت مشغول می شد.

ارادت ویژه ای به اهل بیت(ع) داشت. در مقدمه کتاب مقتل الحسین(ع) چنین می نویسد: با خودت حدیث نفس می نمودم که بالفرض در تمام علوم و فنون اثری از خود به جا گذاشتی، اگر در زمینه مصائب خامس آل عبا و اهل بیت گرامی اش اثری از خود به یادگار نگذاری، چه کرده ای و کجا دین خود را به صاحب شرع ادا نموده ای؟»

وفات

آیت الله ذهنی سرانجام در سال 1381 شمسی در بیمارستان باهر تهران چشم از جهان خاکی فرو بست. پیکر پاکش پس از انتقال به قم، در بقعه علی بن بابویه دفن شد.